Welcome back to Europe!

geplaatst in: Reisverslag | 8

We weten dat het aantal campings in Rusland op 1 hand te tellen zijn. Toch lezen we op internet dat in Sint Petersburg er een viertal moeten zitten. Hoewel we deze dag maar 30 km moesten rijden naar Sint Petersburg centrum, hebben we de hele dag in de auto gezeten. Al de ‘campings’ (lees: lege stukjes te hoog gras of asfalt op grillige plekken) bij langs. Gevonden hebben we ze wel… maar of we er willen staan…. voor geen goud. Of zijn we te verwend geraakt: wild kamperen op een prachtige plek, geen mensen om ons heen, of een verzorgde camping met andere kampeerders. In ieder geval niet dit. Dus we kiezen eieren voor ons geld, en hebben alle hoop op de laatste optie gevestigd. Tevens, volgens internet de beste slaapplek voor campers. Een plek waar je op een parkeerplaats van een hotel staat, waar je hutje mutje zou staan, en waar je het meeste voor zou moeten betalen. Terwijl we door de regio rijden, zien we de prachtige omgeving van Sint Petersburg. Ook rijden we dwars door de stad om bij camping Elizar aan te komen. En inderdaad, zoals hierboven beschreven, zo is het ook. Maar goed, midden centrum én met andere kampeerders om ons heen, hoeven we niet lang na te denken en slaan wij hier ook ons kamp op.

De volgende dag staan we al vroeg op om de eerste hoogtepunten van Sint Petersburg te bezoeken. Voor we de bus in stappen naar de hoofdstraat van Sint Petersburg, Nevsky Prospekt, hebben we eerst contact met de ‘vakantiedokter’ van Linda. Het gaat maar haar enkel niet helemaal zoals gewenst en vragen daarom advies. Met goedkeuring van de arts om de stad te bezichtigen, maar om tijdens koffiepauze, lunch en diner met de voet omhoog te zitten en te koelen, gaan we op pad.

We bezoeken de hoogtepunten van Sint Petersburg tussen de regendruppels door. Heel anders dan Moskou, maar het heeft ook zo zijn eigen charmes. Met het vele water en de bruggetjes kunnen we de reisboekjes gelijk geven: Het Venetië van hier. In de Zomertuin eten we een ijsje, wandelen over de vele bruggen, bekijken het grote plein met de Hermitage en andere prachtige gebouwen, lunchen in stijl met Russiche Dumplings (braaf met de voet omhoog en gekoeld met ijsblokjes van het restaurant) en bezichtigen metrostations, wat een pracht. Rond borreltijd vinden we bij toeval een KwakInn, een bar waar Belgische biertjes worden geschonken. Fijn na al het lokale bier! Eindelijk ‘echt’ bier! De eigenaar, Vladimir, komt naar ons toe voor een babbeltje en we wisselen onze kaartjes uit.
De volgende dag, 12 juni, is het een feestdag voor de Russen. Veel merken we er niet van, behalve dat er in de avond vuurwerk zou zijn bij de Paleisbrug. Helaas vanwege de wind is het afgelast. Toch is er een menigte aan mensen naar de brug gekomen. Als troost mogen we genieten van een prachtig zonsondergang.
Sint Petersburg bij nacht is prachtig. De gebouwen zijn mooi verlicht en ook de bruggen hebben allemaal een andere uitstraling in de nacht. We besluiten om de volgende avond terug te komen omdat de bruggen van 1.15 tot 2.30 uur geopend zullen zijn. Bijna iedere nacht in de zomermaanden gaan de bruggen open. De Russen vieren dat de donkere dagen voorbij zijn.
Die avond brengt Vladimir ons telefonisch naar de dichtstbijzijnde KwakInn die bij de bruggen te vinden is.
Dan om 00:00 uur gaat de zon onder en starten wij onze avondwandeling langs het water naar de bruggen die straks opengaan. Zoals verwacht zijn we niet de enige. Het is een heel spektakel. Het is redelijk donker, de verlichte bruggen gaan langzaam open. We zien links de Troitsky brug en rechts de Paleisbrug. Links zien we dat het donker is, rechts komt de zon al weer op. Heel bijzonder. Als de bruggen weer dicht zijn en wij in de taxi naar huis stappen komen we in het licht aan bij de tent. Bijzondere ervaring om licht en donker zo dicht bij elkaar te zien.

Na vier dagen Sint Petersburg zijn we helemaal klaar voor Scandinavië! We besluiten Helsinki over te slaan, we zijn toe aan de natuur.
Het is 14 juni en rijden naar de grensovergang. Er zijn twee auto’s voor ons. We zien al aan de gezichten van een aantal Russische douaniers dat we het Sjakie zullen zijn. En ja hoor, de twee auto’s voor ons mogen door. Wij daarentegen staan een poos bij de paspoortcontrole en moeten alle spullen, onder toezicht van een vrouwelijke en mannelijke douanier, uit de auto halen. Linda mag niet helpen met sjouwen, want volgens de vrouw is dat een mannending. Waar we bij andere grensovergangen zelf onze spullen moesten open maken, gaan deze douaniers zelf door onze spullen. Niet fijn, en nadat Linda duidelijk maakt dat haar ondergoed een vrouwending is en de man dit aan de vrouw moet overlaten, zijn ze er klaar mee en geven ze goedkeuring om in te pakken.
Joren pakt alles in en we stappen een beetje nukkig de auto weer in. We rijden 100 meter verder naar de Finse grens. En wat een fijne ervaring. De Finse douanier vraagt hoe we het gehad hebben in Kazachstan en Rusland én of alles goed met ons gaat. Welcome back to Europe!

En…door! Het voelde een beetje als thuiskomen op dat moment. 10 kilometer verder wacht een camping op ons (lees camping in de zin van: verzorgde veldjes, schoon sanitair, warm water, andere kampeerders, mensen die Engels kunnen spreken, waar je vuurtjes mag stoken en kunt zwemmen). Na anderhalve maand, met af en toe een hotel, vinden we dit zeer luxe en genieten we dan ook volop. Na een barbecue op de steiger, drinken we wat bij de tent. Er komt een man langs die journalist blijkt te zijn. Hij vindt de tent zo geweldig en vraagt of hij een foto mag maken. We maken een praatje en hij vertrekt weer. De volgende ochtend komt de campingbaas, zwaaiend met een krant in zijn hand, bij onze tent aan. Lachen, we staan er uitgebreid in, klik voor het artikel!

Na twee dagen luxe zetten we onze reis voort. Eind juni willen we op de Noordkaap zijn. We rijden een stuk door een nationaal park, met veel meren. Wat een mooi landschap is dit! Per toeval zien we op een stukje grond twee campers staan. Met toestemming van de hoteleigenaar verblijven ook wij daar die nacht. Na ons ontbijt maken we kennis met Heikki. Hij is sportvisser van beroep en is importeur van visspullen in Finland. Hij biedt ons aan om met hem mee te varen, dat aanbod slaan we niet af natuurlijk. Een half uur varen later zitten we op een prachtig eilandje en drinken een biertje met elkaar. Hij vertelt dat ze morgen met een internationale vriendengroep gaan waterskiën. Niet het waterskiën wat wij gewend zijn, maar het zijn twee kleine kano’s/bootjes waar je in moet stappen, en met twee ski ‘stokken’ moet je vooruit zien te komen. Bij deze zijn we omgetoverd tot het Dutch National Team!
De volgende ochtend staat Heikki om 10.00 uur bij onze tent. Tijd om te oefenen want om 12.00 uur begint de wedstrijd. Onder het genot van een biertje skiën / varen we ons eerste stukje over het meer. Langzaam aan wordt duidelijk dat deze vriendengroep al 25 jaar bestaat en ze jaarlijks in een ander land de ski wedstrijd organiseren. Lachwekkend noemen ze het The World Championship of Summer Skiing en proberen ze ieder jaar het nieuws te halen. De bedenker van de sport heeft vroeger eens een zee over proberen te steken op de ski’s, hilarisch. Tegen 12:00 uur wordt het steeds drukker bij de start en komen er mal verklede fans kijken. De wedstrijd is weinig serieus en voornamelijk een reden om samen te komen en feest te vieren. Ondanks de hoeveelheid drank en gezelligheid kwalificeert Joren zich voor de finale en wordt uiteindelijk 4de van de 15. Linda deed vanwege haar enkel maar even niet mee. Bij de prijsuitreiking gaat Joren er echter met de hoofdprijs vandoor. Als eerste Nederlander ooit wordt zijn prestatie gewaardeerd en wordt hij gekroond tot Dutch national champion in Summer waterski en zijn we zoals het lijkt onderdeel van het gezelschap Summer Ski Club geworden.

We worden door Heikki en zijn vrouw uitgenodigd voor het eten en het feest. We hebben een fantastische avond met karaoke en een echt Fins sauna bezoek. Heikki, ontzettend bedankt!
Wat troebel van de drank pakken we de volgende ochtend onze spullen in. Tijd om verder te gaan…

Joren en Linda

De foto’s staan onderaan

De gereden route, afstand: 1573 KM. Totaal gereden vanaf thuis: 10058 KM
De gereden route, afstand: 1573 KM. Totaal gereden vanaf thuis: 10058 KM

8 reacties

  1. Marjan

    Weer een heerlijk verhaal om te lezen.
    Jor, van harte met je eerste prijs

  2. Elinn

    Wauw, wat maken jullie veel mee! Super leuk om te lezen, leuk geschreven ook! Haha, heerlijk die spontane dingen die gebeuren als je nieuwe mensen ontmoet; dat is toch het ultieme reizen?? 🙂 Joren; gefeliciteerd champ! Geniet ervan!! Xx

  3. Ayla

    Wauw! Wat een avonturen allemaal!! En wat een leuke foto’s om allemaal te zien en het zo en beetje mee te beleven! Xx

  4. Pauline Troost

    Met een smile op mijn gezicht lees ik jullie verslag weer! Wat maken jullie veel mooie dingen mee. Prachtige foto’s. Tot de volgende keer! XXX Pauline

  5. Christel

    Wat een pracht en praal ook….en dat jullie dat allemaal in het echt zien!!
    Mooie verhalen, leuk om te lezen XXX

  6. Willeke

    Wat een leuk verslag en mooie foto’s. Geniet en sterkte met je enkel x

  7. Jan en Lilianne

    Pffff, ik krijg bijna heimwee om ook zo’n reis te gaan maken… Super om gewoon heerlijk bij de dag te leven en te doen waar je zin in hebt. En daar waar je het naar je zin hebt een dagje langer te blijven… Ik kijk erg uit naar de foto’s van deze streek. Scandinavië trekt mij ook wel…

Laat een antwoord achter aan Jan en Lilianne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.