Hoe bizar?!

geplaatst in: Reisverslag | 14

Leuk dat jullie wederom onze website bezoeken. We vinden de reacties die we ontvangen, van zowel bekenden als onbekenden, erg leuk. Dank daarvoor!

Na de twee heerlijke dagen niks doen in Soemy – Oekraïne, gaan we op pad richting de grens van Rusland. Geordend als we zijn hebben we alle belangrijke papieren bij de hand en onze bagage piekfijn op orde. We komen aan bij de grensovergang Oekraïne – Rusland: Yunakivka. Ergens toch een beetje spannend. Er worden vragen gesteld over wat we komen doen, over de bagage en over wat er nou op ons dak zit. Of we de ‘koffer’ even open willen maken. We maken duidelijk dat het geen koffer is, maar een tent. Van zijn collega mochten we hem dicht laten, maar de douanier vond het reuze interessant: nog niet eerder in zijn leven een daktent gezien. Dus, met één voet in Oekraïne, de ander in Rusland hebben we de tent opgezet. Sprakeloos als hij was over de tent, kon hij nog net uitbrengen dat er formulieren moesten worden ingevuld. De formulieren waren alleen in het Russisch. Er werd een Rus uit de rij geplukt en hem werd verzocht, onze papieren in te vullen. Na zo’n drie en een half uur, zijn we dan toch echt in Rusland. Hoe bizar?! We rijden gewoon in Rusland! Maar voordat we echt op ons gemak onze route kunnen vervolgen moet er nog een autoverzekering voor Rusland worden afgesloten. Dat zou net voor of na de grens moeten kunnen. Niets bij de grens gevonden, dus dan maar door. We besluiten, na een aantal kilometer een bank binnen te gaan. Een klant van deze bank wijst naar een huisje aan de overkant. Daar moet dit geregeld kunnen worden.  Zo’n anderhalf uur later kunnen we mét Russische autoverzekering echt op pad.

We rijden een stukje richting Koersk. Waar we besluiten om nog net voor Koersk een plekje te zoeken om te slapen. We hebben het idee dat we het perfecte weiland inrijden om de nacht, stiekem, door te brengen. Ja, inderdaad… we hebben het idee…. want net als we denken dat we ver genoeg van de doorgaande weg zijn, staan daar een aantal huisjes. Balen. Wat doen we? Stukje doorrijden voor een betere plek, of netjes vragen of we op het land van de boer mogen overnachten? We besluiten de gok te wagen en het te vragen. De eerste persoon die we tegen kwamen, Alex, vond het helemaal leuk. Hij opende het hek van zijn tuin en daar konden we de auto neerzetten. We werden door hem, zijn vrouw, en oma, warm onthaald. Met handen en voeten, want zij spreken geen woord Engels, proberen we een ‘gesprek’ met elkaar te hebben. En wat een pech dat we net gegeten hebben. Er wordt ons van alles voorgeschoteld, het ene na het andere komt op tafel. Beleefd als we zijn, toch maar gegeten. Dus met (te) volle buik de tent ingekropen. De volgende ochtend zijn we tent nog niet uit, of we worden al binnen verwacht voor het ontbijt. Wat een lieve mensen, wat een warm welkom en wat leuk om te ervaren en te zien hoe deze mensen leven. Terwijl we tot het eind van de straat worden uitgezwaaid, zetten wij koers richting een hotel in Voronezh, want er wordt slecht weer verwacht.

Helaas blijven de weersvoorspellingen erg slecht en gaan we van het hotel in Voronezh naar een hotel in Saratov. Onze één na laatste stop in Rusland voor we de grens naar Kazachstan over gaan. Hier verblijven we twee nachten. We hebben goed wegdek vandaag, dinsdag 17 mei. Dat is mooi, want we hebben ruim 500 kilometer gepland. Onderweg worden we voor het eerst staande gehouden door de politie, maar zodra hij merkt dat we geen Russisch spreken, mogen we door. Eenmaal in Saratov aangekomen moeten we door het centrum nog naar de andere kant van de stad. Wat een een chaos op de weg. Het is wel te zien dat ze in Rusland hun rijbewijs kunnen kopen! Maar onze Jimny heeft het goed gedaan tussen alle hobbels, kuilen, gaten, obstakels en Russische automobilisten.

De stad Saratov, dat aan de Wolga ligt, laat ons zien hoe deze mensen hier leven. Het lijkt alsof we terug in de tijd zijn. Heel bijzonder. De tram die we namen om van ons hotel naar down town: het is bijna niet voor te stellen, maar we hebben af en toe met onze oren dicht gezeten, wat een herrie. En comfortabel zitten, ho maar. Houten stoeltjes, waarvan de helft nog heel is, zorgen ervoor dat we met een zere kont uitstappen. Wat een beleving, alsof er vierkante wielen onder tram zaten!
We hebben een heerlijke dag, en het geluk dat het droog is vandaag!

Uitgerust en met een goed gevulde koelkast, want we gaan weer kamperen de komende nachten, verlaten we Saratov. Na een nacht in de tent, staan we vroeg op om onze reis voort te zetten naar Kazachtstan.

We moeten erg lachen als we het vorige reisverslag teruglezen. Hebben we het wegdek daar echt ‘slecht’ genoemd? Oefff… hoe moeten we het nu benoemen? Super slecht? Mega slecht? Nee, niet te omschrijven gewoon. We verlangen zelfs terug naar het ‘slechte’ wegdek in Oekraïne. Dat maakt jullie hopelijk duidelijk dat de wegen zo nu en dan nog slechter zijn. Het is zoeken naar een stukje asfalt. We rijden zo nu en dan naast de weg, want dat is beter te doen. Trillend, ja, echt trillend, komen we aan bij de grens. De papieren worden uitgebreid bekeken, bagage gecheckt en het paspoort van Linda wordt onder de loep gehouden. Joren zijn paspoort…..tja, Joren moet even meekomen voor een interview. We volgen de douaniers naar een gebouw iets verderop. Daar zitten we dan in een kantoortje, met zo’n 4 Kazachstanen om ons heen. Ze lachen met elkaar, maar kijken streng naar ons. Gelukkig zegt de belangrijkste douanier al gauw: Welcome to Kazakhstan!

Traag als een slak, vanwege het wegdek, leggen we de eerste kilometers af in Kazachstan!!
Hoe bizar?! We rijden gewoon in Kazachstan!

See you!!
Joren en Linda

Onderaan staan de foto’s

kaart-update-3
De gereden route, afstand: 1614 KM. Totaal gereden vanaf thuis: 4572 KM

 

Foto’s

Wild kamperen, zoek de tent
Wild kamperen, zoek de tent

14 reacties

  1. Oom dirk

    Prachtige verslagen maken jullie. Best jaloers wat een ervaringen.
    Moi,
    Oom Dirk
    Stad

  2. Ineke

    Nog maar een maandje eraan vast plakken dan, gezien die slakken
    Die ontzettend gast rijke ontmoetingen zijn natuurlijk de toppers op zo’ trip!
    Hopelijk wordt het weer wat beter, want dat lijkt wel een boost te kunnen krijgen.
    Nog mooie avonturen!
    Xxx Ineke

  3. pa en ma

    Gaaf verslag. Mooie reiservaringen en mooi al die contacten met bewoners. Fijn te lezen dat hij goed gaat. Heel veel plezier. Pa en ma x hk.

  4. Peter

    Super verslagen kan er niks aan toevoegen. Heel benieuwd naar het volgende verslag! Fijn dat het allemaal meezit met de grensovergangen. Succes met de hobbelige wegen. we sturen het zonnetje naar jullie toe. Kus MILAN MARTINA EN PETER.

  5. Rien

    Ik geniet van jullie beeldende verhalen. Leuk om zo te kunnen meeleven. Ik ken dat gevoel van “wat bizar!” ook een beetje van sommige bijzondere plekken op de wereld waar je nooit van had gedacht dat je er ooit nog eens zou komen. Heel apart is dat.
    Ik was bij Wiet en Ineke toen jullie app met Kilometers … voorbij kwam. Leuk!
    Liefs voor jullie beiden ….

  6. Dennis

    Linda en Joren,

    Echt super leuk om het te zien en te lezen; elke keer lijkt het weer of je een boek openslaat met fantastische verhalen!!
    Geniet van al het onbekende!!

  7. Christel

    Haha…kom er nu pas achter waarom ik jullie verslagen pas laat zie: ze komen bij mij binnen bij de reclame, en op mijn telefoon wordt dat gesplitst…gelukkig kende ik de meeste verhalen al dus loop niet al te ver ‘achter ‘:-). Leuke verslagen hoor! Stacy is ook ‘bizar’! In de goede zin van het woord: al drie weken niet bij de dierenarts hoeven aankloppen voor een kostpartijtje! Kus van ons en oké: een lik van Stace!

  8. Esther de Goeij

    Hi Linda en Joren

    Het is maar goed dat jullie die off road cursus gedaan hebben. Moest even denken aan dat spelletje dat ik met Lotte speelde toen ze als klein meisje op m’n knie zat “zandweg, hobbelweg, hele grote hobbelweg, gat in de weg”

    De foto’s en het verhaal zorgen voor een mooi beeld. Fijn om zo mee te kunnen reizen.
    X Esther

  9. Wendy

    Wat maken jullie een hoop mee! Heel leuk om jullie verhalen te lezen en op de hoogte te blijven wat jullie doen. Geniet van jullie reis en ik kijk uit naar het volgende reisverslag.

  10. Alisher

    Welcom! Kazakstan Aktobe – Green :Land – Slet crazy young!!!1

    • J&L

      Hoi Geurt,

      Bedankt voor je reactie, leuk!
      De tent is een Frontrunner feather light tent.
      Het dakrek is ook van Frontrunner, de standaard dakrails zijn niet sterk genoeg namelijk.

      Als we terug zijn maken we nog een samenvatting over onze bevindingen met de tent, voor nu kan je op deze pagina mee vinden over de installatie.

      http://www.expeditionhoneymoon.com/gear/de-daktent-is-binnen/

      Als je meer vragen hebt dan horen we het wel!

      Grt

  11. Jan en Lilianne

    Geweldig…. en met TE volle buiken het tentje in! Paste dat wel?? Zo leuk om jullie belevenissen te lezen. De grensovergang, het ‘kamperen bij de boer’ met hun warme ontvangst. Ben ook reuze benieuwd waar de koelkast mee gevuld is. Zal er wellicht toch wat anders uitzien dan we hier gewend zijn. Wij genieten iig reuze van jullie verhalen…. Geniet er weer van…. Tot de volgende update!

Laat een antwoord achter aan Geurt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.